Klasyczny kryminał. Niezbyt przyjemna aura. Wszyscy są podejrzani. I w tym całym zamieszaniu czarna kawa…

Kolejny popis Herkulesa Poirota. Nadzwyczaj mądre rozwiązanie zagadki, do którego doprowadził… perfekcjonim detektywa. Prawda, że to bywa czasem przydatne?

Książka ma tę zaletę, że nie jest zbyt straszna, więc można ją bez oporów czytać nawet wieczorem. Jednak niektóre rzeczy, zwłaszcza opis „ataku serca” ofiary (jak to naprawdę było, pewnie każdy się domyśla – dla Herkulesa Poirota nie ma przypadków!). Jednak mimo wszystko polecam książkę do przeczytania w wolnym czasie – po prostu dla rozrywki czy, jak kto woli, dla zabicia czasu. Nie jest to powieść z morałem czy zawierająca jakieś pozytywne (lub też negatywne 😉 ) wartości. Po prostu kryminał, czyli, jak wiemy, coś, co Agacie Christie wychodzi najlepiej.

Zapraszam do dzielenia się wrażeniami z lektury, w komentarzach i prywatnie, na maila podanego w rubryce „Kontakt”, jak również przez Facebook’owy fanpage „Mądrego Pisania” 🙂 .